وبلاگ آقاجان

مسافر غریب من ، چقدر خسته می روی

سر به روی کوی تو تا کی نهم یارم بیا

عاشق و زار و غریبم بی تو تنهایم بیا

بی پناهم عاشقم تا کی به فریادم رسی

خسته جانم بی کسم من چون گریزانم بیا

بی سبب ماندم زبی رنگیه دریا تا ابد

بی تو و جان صبورم بی گناهم پس بیا

دل بدون روی تو سخت و پریشان خاطرست

روز و شب کار من و دل ناله های خفته است

گر ز بی رنگیه دریا چاه خشکم پس بیا

سوزناکم تشنه ام یک مشت خاک پس بیا

جان جانان من کویر تشنهام چون دریا بیا

دوست دارم

 این روزا شهر عشق خالی ترین شهر خداست

 خنجر نامردمی حالا تو دست عاشقاست

                                    فریاد کشیدم تو کجایی تو کجایی ؟

گفتی که طلب کن تو مرا تا که بیابی

********

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
روزی از این تلخ و شیرین روزها
روز پوچی همچو روزان دگر
سایه ای ز امروز ها ‚ دیروزها
دیدگانم همچو دالانهای تار
گونه هایم همچو مرمرهای سرد
ناگهان خوابی مرا خواهد ربود
من تهی خواهم شد از فریاد درد

**********

دیگه هیچکی مث من غربت اینجا رو نداره

                                      دیگه حرفای علاقــه همه مردن تو دلم

مث گنجیشکای بی لونه و بی جای محله

                                       دیگه هیچ جا واسه من نیســت که برم

با تو بودن خیلی وقته که گذشته

                       بی تــــــو بودن مث بغض سرنوشته

دیگه اسم تو رو هی زمزمه کردن

                                         واسه من نه تو میشه نه فرقی داره

بارونِ از سر شب همه اش می باره

                                     تو گوشم داد میزنه ، همه اش می باره

میگه هیچکی مث من غربت اینجا رو نداره

                                     زندگی ارزش این همه غمها رو نداره

دلم تنگ است این شبها ، یقین دارم که میدانی

دلم در آرزوی توست ، یقین دارم که میدانی