وبلاگ آقاجان

ای وای ، در این دار فنا خستگی ما                    چیزی نبود ، جز غم دلبستگی ما

     چون ساعت رفتن برسد  ، الفت هستی                صد پاره شود ، با همه پیوستگی ما

     ما جمله ، اسیران من و مائی خویشیم                اینجا ست ، همان علت صد دستگی ما

     افسوس ، که با قید تعلق خبری نیست                  زآزادگی مطلق و وارستگی ما

     نیک و بد تقدیر ، که تغییر پذیر است                   تعبیر شود، پستی و برجستگی ما

     این عقربه تند زمان است ، که خندد                   بر راه دراز و قدم آهستگی ما

     در عین جوانی ، بشگفتند یکایک                      پیران جهان ز بشکستگی ما   

     _

    دلم آشفته آن مایه ناز است هنوز                      مرغ پرسوخته در پنجه باز است  هنوز

    جان به لب آمد و لب برلب جانان نرسید               دل به جان آمد و او بر سر ناز است هنوز

    همه خفتن به غیر از من و پروانه و شمع          قصه ما دو سه دیوانه در از است هنوز

    گرچه بیگانه زخود گفتم دیوانه دل                    چاره عاشق کش بیگانه نواز است هنوز

    _

اینکه می گم دوستت دارم باور عشقه عزیزم

اینکه می گم عاشقتم خودش یه حسه عزیزم

تو اینو باورش بکن جز تو کسی رو ندارم

از عشق بی نهایت همش میگم دوستت دارم

شاید بگی یه دیونست که هی میگه دوستت دارم

ولی اینو تو بدون که  بدجوری من اسیرتم

اسیر چشمای سیات  اسیر اون مرامتم

اسیر اون ناز نگات خلاصه که نزار بگم

با این که من ندیدمت یه جور دیگه دوستت دارم

جوری که نمی تونم برات تو شعرم بزارم

اگه بخوای بابت هدیه صفات، قلبمو از  سینه بکَنم

تا که بشم منم فدات پرپر بشم رو قدمات به آرزومم برسم

گـــــرچه از هر دو جهان هیچ نشد حاصل ما   

            غــــم نباشد، چـــــــو بـــــود مهر تو اندر دل ما

حاصل کونْ و مکان، جمله ز عکس رخ توست 

            پس همین بس که همه کوْن و مکانْ حاصل ما

جملـــــــه اسرار نهان است درونِ لب دوست 

            لب گشا! پـــــــرده بــــــــرانداز ازین مشکل ما

یـــــــــــا بکش یــا برَهان زین قفس تنگ، مرا  

          یا بــــــــرون ساز ز دل، ایـــــن هــوس باطل ما

لایـــــق طوْف حــــــــــریم تو نبـــــــــودیم اگر   

           از چــــــه رو پس ز مــــحبت بسرشتى گِل ما؟